2:31 PM დავიწყე ლოცვა | |
ფიქრებში, როცა მომაწვა სევდა, და როცა გულში ჰკიოდა ქარი,თავ ჩახრილმა და სევდით აღსავსემ, მე ეკლესიის შევაგე კარი,ღვთისმშობლის ხატთან მკრთალად მოჩანდა, თითქოს ნათელი,ნელი ნაბჯით მივედი ხატთან, და შენს სახელზე დავანთე სანთელი,გადავისახე პირჯვარი როცა, იქვე დავიწყე მე შენზე ლოცვა,როცა ვახსენე შენი სახელი, იქ სასწაულმა მე გამაოცა,წმინდაო მარიამ დედაო ღვთილა, გთხოვ შეისმინე ჩემი ვედრება,შენს წინ დგას ბიწი ბევრჯერ ნატანჯი, და მთელი გუილთ შენ გევედრება,ხვეწნა მუდარა მე არ მჩვევია, ალბათ იმიტო, რომ ვარ ამაყი, შვებააროცა ცუდად ვარ ჩემი შვებაა ბოთლი არაყი,მე მომიპარავს, მე მიცემია, ზურგიც ბევრისთვის შეემიქცევია,არ მიპატიებია, არ მოვფერებულვარ, ბევრიც ტალახში წამიქცევია,ტყუილიც მიტქვამს, მასხრად ამიგდია, დახმარებაზეც მითქვამს უარი,ხო შეიძლება არ ვიცი ლოცვა, არ შემწევს ვიცი ძალა უნარი.მოსულ სტუმარზე გული მომსვლია, და სახლიდანაც კი გამიგდია,ვიცი, რომ მუდად გვერდით მედექი, მე არ გისმენდი არ გამიგია,ბინძური თამაში მითამაშია, ხან წამიგია, ხან მომიგია,და როცა მთხოვდნენ მე დიდ სიყვარულს, გულის კარი მე არ გამიღია,მარტო დარჩენილს ფიქრის ამარა, მე თავის მოკვლა ბევრჯერ მიცდია,დიდი ტკივილი და მარტოობა, გამომიცდია, გამომიცდია,არ ვბრძოლობდი, არ ვაპირებდი მე თავის დაცვას, ვინმესთან ჭიდილს,უბრალოდ ვცხოვრობდი, უბრალოდ ვარსებობდი, ძალით ვიღიმოდიველოდი სიკვდელს, ეს გრძნობა სიმხდლის უკან დამსდევდა, და არასოდესმქონდა მოსვენება, როგორ მჭირდებოდა ვინმეს მოფერება, ვინმეს კოცნა დავინმეს ალერსი, როცა გადავწყვიტე უკანასკნელად ჩემს ცხოვრებაზე,უკანასკნელად დამედო ხაზი, მაშინ გამოჩნდი ჩემს ცხოვრებაში,ის ერთადერთი, წმინდა და ნაზი, როცა გამოჩნდი ჩემს ცხოვრებაშიმაშინ ვიგრძენი ცხოვრების გემო, ო ღმერთო ჩემო მინდა ცხოვრება,მასთან ვიგემო. ის არის წმინდა, სათნო ნაზი არსება, ჩემმა სხეულმა ,ვიცი აქამდე, მწამს მხოლოდ მისთვის რომ იარსება,მე მას ველოდი, ყველგან მას ვეძებდი, როგორ მინდოდა მისი დანახვა,არ მსურს დაკარგვა, როგორ მინდოდა ჩემს ცხოვრებაზე მისი ასახვა,და აი როცა მან გამიგიმა, ჩემს ცხოვრებაში ჩუმად მოვიდა,დიდხანს სიცოცხლე მაშინ ვინატრე, მაშინ მომწყურდა, მაშინ მომინდა,გრძნობა მოღვივდა, უფალო ჩემო ნუთუ ამ სიყვარულის არა ვარ ღირსი,მაშ რას მაცოცხლებ გემუდარები, მომკალი ტკივილით, მომკალი ჭირში,გამომეცხადე მე გეტყვი პირში, არავინ მინდა მე ნინის გარდა,შემჭამა ტანჯვამ, შემჭამა ტკივილმა, შემჭამა დარდმა, თუ კი არავარ მე მისიღირსი ამ ცხოვრებიდან გთხოვ წამიყვანე, აღარ მამყოფო მე ჩემს სამყოფელსAამ ცხოვრებიდან გადამიყვანე, და თუ არა ვარ სამოთხის ღირსი,და ჯოჯოხეთში თუ გსურს ვიწამო, მაშ იყოს ასე ოგონდ მომკალი, მზად ვარსამუდამოდ იქ დავიტანჯო, ან რა აზრი აქვს ? ვიცი ჩემი ბოლო იქნება ტყვიარადგან ვერ ავიტან ნინის სხვა კაცთან, ეს უკვე გულში მე შემიტყვიავიცი შეიძლება სულ არ მომისმინო, შენ ეს ჩატვალო უბრალო ბოდვად,ადამიანი ვარ არა წმინდა. მეც ბევრი მადევს კისერზე ცოდვა..ფეხზე წამოვდექი, ხატს ვეამბორე, ჩემდა უნებურად თავი დავხარე,თითქოს ამ ლოცვიტ რამე შევცვალე, თითქოს ამ ლოცვიტ ვინმე გავახარე,ჩრემლები შევიმშრალე, თვალები დავხუჭე, მერე კი უეცრად შემეკვრა სუნთქვაუცებ ჩამესმა ვიგაცის ბოხი ხმა, ვიღაცის ჩემს ზემოთ ღრმა ამოსუნთქვა,თავი ავწიე, მაღლა ავიხედე, გულში გავიფიქრე ვინ არის ერთი,უცებ გავოცდი, შიშაც დამძლია, გამომეცხადა უფალი ღმერთი,რას ვხედავ: თეთრი ღრუბლები ნაზად ჩამოდის, გვერდით მიდგება,შიშმა დამძლია გულში წარმოვთქვი: უფალს დიდება, უფალს დიდება,ნუთუ მართლა ვარ მე იმის ღირსი, გამომეცხადოს უფალი დიდი,ის მიღიმოდა, გადმოდიოდა მისგან სინათლე, ის იყო მშვიდი,შეშინებულმა ძალა მოვიკრიბე, წარმოვთქვი: უფალო შენს პასუხს ველი,ღატომ ვიტანჯებიი რატომ ვტირივარი რად მგესლავს გველი?მხრებზე ვიგრძენი დიდი სიმზიმე, და რაღაც ძალამ მუხლებზე დამცა,გაღიმებული დიდმა უფალმა, თითქოს ფერებიტ პასუხი გამცა,რად ითხოვ სიკვდილსი ითხოვ ჯოჯოხეთს, რად არ აფასებ ცხოვრებას შენსასითუ კი ცოდვილი ხარ მაშინ ნუ წუწუნებ, გული რომ გტკივა,Gველი რომ გგესლავს, არასდროს გაკლდა ის რაც გინდოდა,ბევრმა თავისი რჩეული გიწოდა, გვერდში დაგიდგნენ, მათვე ხედავდი,ბერმაც კი ხელი გამოგიწოდა. ღასაც კი მიზნად დაისახავდი.ყველაფრის მიღწევა მუდამ შეგედზლო, ყველაფერს გაძლევდი,რადგან მინდოდა ბედნიერება შენი სეგეგრძნო. მაგრამ დაგიდგაცხოვრებაში დრო მხიარული და უცებ დამკარგე,ეხლა მეკითხები რატომ გტკივა გული და რატომ დაგტანჯეიღად მინდა ახსნა შენი ცხოვრების, ახსნა იმისი რაც კარგად ვიცი,Gგიწირს და ცუდად ხარ, რად მინდა შენი დადება ფიცისივიცი რომ ცოდვილი ხარ, ბევრი აკეთე შენ ცუდი საქმე.ვიცი რომ გარბოდი იქ სადაც სიკვდილს ხედავდი სადმე,Aაქ მე არ მინდა ახსნა იმისი თუ როგორ გენატრება და როგორ გიწირს,ღოგორ იტანჯები, როგორ ტირი და თუ როგორ იწვი,მაგრამ ისიც ვიცი რაოდენ კარგი აკეთე საქმე ყოვლად კეთილი,ბოროტი არ ხარ და არასოდეს ყოფილხარ ცუდი ანდა შეშლილი,ვიცოდი მალე რო მოხვიდოდი ტკივილით სავე. ველოდი ამ დღეს,რამე თუ დაწერილია რაც უფალს უთქვამს, ის მუდამ ახდეს,აქ მე მოვედი რადგან დაგამშვიდო, და შენს მთავარ კითხვაზე გაგცე პასუხი,მიდი შემეკითხე რაც გაინთერესებს, მიდი შემეკითხე რას ელოდებიითავი დავხარე წამით ჩავფიქრდი, უეცრად ერთმა კითხვამ თავში გამიარა,სხვა ფიქრი გაქრა, თითქოს სხვა კითხვებმა მიმატოვა, და გვერდი ამიარა,დაწერილიაი, შენ გინდა თქვა რომ ჩემი ტანჯვა შეEნ იცოდი წინასწარიმაშ რად მტანჯავდი, რად კლავდი ამ ვაჟსი შენთან წილნაყარსირად მახვედრებდი მათ ვინც გულს მტკენდაი დავიმსახურე ეს ნეტა რითიიმე ხომ მხოლოდ ნინი მინდოდა, ეს სიმართლეა არ არის მითი,მაშ რად არ შევხვდი ადრე ამ გოგოსი ღად ვერ ვიპოვე ადრე სე გული?რად იყო მძიმე მას ჩემი სული? და რად ვიყავი მე დაჩაგრული?და ნინი? ის ხომ სპეტაკია, მაშ რად შეახვედრე ვინც გული ატკინაიღად შეგახვედრე ისეთი ხალხი, ვინც გაგვაწამა ვინც კი გვატირაიუფალმა გაიღიმა, ჩემსკენ დაიხარა , და ნაზად ხელი დამადო მხარზე.აღელვებული უცებ დავმშვიდდი. Xელი გადამისვა მან შემდეგ თავზე,ვიცი რომ გიყვარს, აღელვებული ეძებ შვებასა.ჟერ მწარე ჭამე კვლავ ტკბილი თუ ეძებ გემოვნებასა,მან ეს სიტყვები ჩურჩულით მითხრა, და უცებ გაქრა, სანთელი რომელიც დავანთე, ჩაიწვაჩაქრა, მე კი ვფიქრობდი ვიღიმებოდი, ვგრძნობდი სიხარულს,ღადგანაც ვგრძნობდი საოცარ შვებას,ღადგანაც ვგრძნობდი მე დიდ სიყვარულს. უკვე მრავარჯერ ცხარესდამიდგა დრო რომ ვიგემო ტკბილი.ნინი მიყვარხარ, ჩემი ოცნება ხარ, საოცრად ნაზი, საოცრად თბილი,ჩემი გული კი გრძნობს დიდ სიყვარულს, ჩემი სული კი უკვე მშვიდია,გავიმეორე: უფალს დიდება, უფალს დიდება !
| |
კატეგორია: ლექსები |
ნანახია: 1529 |
დაამატა: Allstarashvili
| ტეგები: |
სულ კომენტარები: 0 | |